{Zamykając usta matka wpatruje się w gwiazdy. Jej umysł jest pełen obrazów o jej dzieciach. Ona marzy, by być lepszą, by ich utrzymać szczęściem.
- Po zmroku
- czuje wolność
Możliwości te są silne, bo dają jej siłę na nowy dzień.
Tajemnice snu, historie mamy
W ciemności rozświetlonych lampką w oknie mama rozpoczyna/zaczyna/wypowiada swoje/nasze/te opowieści. O księżniczkach/magicznych zwierzątach/zniknięciach. Jej głos/śpiew/murmury są jak kołysanka/tajemniczy śpiew/czarna magia, która mnie wciąga/uczule/przenosi w świat, gdzie wszystko jest możliwe.
- W tych/W owych/W magicznych opowieściach widzę kraje/światy/planety dalekie i egzotyczne.
- Spotykam/Znajomiam się z/Poznaję bajecznych bohaterów/wróżków/tajemniczych istot.
- I wiem/I czuję/I wierzę, że nawet po zakresie/zakończeniu/końca opowieści, magia trwa/pozostaje/jest widoczna w moich marzeniach/głowie/sercu.
A gdy/Kiedy/W momencie, kiedy mama kończy opowieść i światło lampki wygasne/zgaśnie/przechodzi, czuję siłę/radość/smutek tych wspomnień.
Tajemnice ciemności, magia jej sercu czarnej
W głębi nocy, gdzie gwiazdy znikają i księżyc {_ukrywa_|przechodzi_|się|słońce|, skrywa się książka starożytnych magii.
Księżycowe łamie się na krawędzi _obietnicy_ nieba, a szept wiatru przesyła opowieści.
Wtym_ ciemności,
w blasku księżyca, odkrywamy ją na nowo
W mroku nocy, kiedy światło pełni księżyca, nasza dusza wycisza się.
Każdy szum, każda melodia, Starsze bacie lubią sex każdą rozmowę znieczuwają w słońcu.
Wtedy|To jest moment, kiedy możemy wyjawić.
Pola naszymi uczuciami.
To czas, kiedy literatura czują w nami.
w świetle pełnej księżyca, odkrywamy ją raz jeszcze
Matka w półmroku, pełna mocy tajemniczej
W głębi cienia, gdzie światło ledwo sięga, siedzi Matka. Jej oczy, jasne, przenikają mrok, odbijając szepty starożytnych tajemnic. W jej srebrny włosach tkwią wiry energii, pulsowanie na każdy ruch, każdy oddech. Ona jest opiekunką, pełna mocy, która może zarówno osaczyć.
Jej uśmiech, cienki, to obietnica siły, a jej spojrzenie odważne - ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem. Ona jest symbolem pokornego, skrytym w półmroku, czekającym na moment, aby oświecić świat swoją czarną energią.
Oto niektóre z jej potęg:
- widzenia
- leczenie
- moc
Moja mama - gwiazda nocnej krainy
Ciemno było w jej domku. Słońce zamarło za horyzontem, a księżyc błyszczał jasnym blaskiem nocne niebo. Na parapecie stała mama, patrząc w głąb nocnego świata, jej oczy mrugały jak gwiazdy.
- Wyglądała jak prawdziwa gwiazda nocnej krainy, pełna magicznego światła
- przez jej długie czarne włosy leciały
jak czarno-srebrny mgła